Używamy Cookies w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników.
Dalesze korzystanie z tego serwisu oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Dowiedz się więcej o naszej polityce prywatności

Zamknij

08 - 28/06/2015

fot. Jakub Wittchen
Galeriafot. Jakub Wittchen
  • Oto opowieść, która mogłaby stać się podstawą scenariusza zasługującego na Oscara. Opowieść o dzieciach, które w wyniku zawirowań historii musiały zmieniać dwukrotnie tożsamość narodową, język oraz... matki; o ludziach, którzy mimo wojennych przeżyć odrzucili uprzedzenia i nauczyli się żyć z bagażem złych i dobrych doświadczeń, i o człowieczeństwie wznoszącym się ponad międzynarodowe animozje. 

    Spektakl na podstawie reportażu Włodzimierza Nowaka OBWÓD GŁOWY z wykorzystaniem fragmentów książki SZKOŁA JANCZARÓW. LISTY DO NIEMIECKIEGO PRZYJACIELA Alojzego Twardeckiego oraz materiałów prasowych i archiwalnych.

    Bilety dostępne także w kasie teatru – Teatr Nowy im. T. Łomnickiego (ul. Dąbrowskiego 5) w regularnej cenie: http://teatrnowy.pl/ceny-zasady-kupna-biletow/. 

  • Urodził się w 1957 roku. Reżyser teatralny i telewizyjny, wykładowca łódzkiej PWSFTiT, w latach 1997-2007 szef artystyczny warszawskiego Teatru Studio.

    Oficjalnie Brzoza zadebiutował Trawestacjami Toma Stopparda w Teatrze Studyjnym w Łodzi (1991). Tuż po Trawestacjach powstał Hess nie żyje Brentona Howarda w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu (1991) oraz Faust i Małgorzata wg Johanna Wolfganga Goethego w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (1992). W roku 1992 Brzoza wyjechał do Paryża na staż u Petera Brooka.

    Po powrocie ze stażu w 1993 roku stworzył w łódzkim Teatrze Studyjnym swoje pierwsze głośne, nagradzane przedstawienie - Przemianę według Franza Kafki. Niedługo potem wyreżyserował przyjęte przychylnie przez krytykę Zbrodnię z premedytacją Witolda Gombrowicza (Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, 1993) i Bizona Davida Mameta (Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi, 1995). Z powodzeniem ponownie inscenizował Zbrodnię z premedytacją Gombrowicza, tym razem na scenie łódzkiego Teatru im. Jaracza (1996, spektakl został też rok później przeniesiony do Teatru Telewizji). Z kolei sukces wyreżyserowanej w Teatrze Studio w 1996 roku Godziny, w której nie wiedzieliśmy nic o sobie nawzajem Petera Handke sprawił, że w roku 1997 Brzoza objął stanowisko dyrektora artystycznego warszawskiej sceny po odchodzącym do Teatru Narodowego Jerzym Grzegorzewskim. Zamiarem Brzozy było stworzenie teatru, w którym wypowiedzieć mogłoby się jego pokolenie - do współpracy zaprosił m.in. Krzysztofa Warlikowskiego i Grzegorza Jarzynę.

    Na scenie Studio Brzoza wyreżyserował dwa dramaty Petera Turriniego Nareszcie koniec z Janem Peszkiem (1998) i Miłość na Madagaskarze (2000). Na scenę warszawskiego Teatru Powszechnego przeniósł Noc Helvera Ingmara Villqista (2000). Była to pierwsza realizacja tego dramatu w teatrze instytucjonalnym.

    Teksty współczesne to ulubiony materiał sceniczny Brzozy, nawet dramaty klasyczne pod jego ręką zyskują współczesny wymiar. Antygona Sofoklesa (1998, Teatr Studio w Warszawie) z Jerzym Radziwiłowiczem i Marią Peszek stała się za sprawą Brzozy aktualną opowieścią o wojnie w Jugosławii i o niemożności ucieczki przed przemocą. Reżyser unika jednak natrętnej publicystyki, jego spektakle odnosząc się do rzeczywistości pozateatralnej, analizując ją szukają w niej mechanizmów uniwersalnych, ponadczasowych.
    Po świetnie wyreżyserowanym dramacie Petera Handkego - dramacie bez słów, Zbigniew Brzoza, w nieco zmienionej postaci, powrócił do tej formuły scenicznej wypowiedzi. Wyreżyserował Bal pod Orłem (2003) - przedstawienie opowiadające o czasach PRL-u, oparte na pomyśle Ettore Scoli, który w 1983 roku nakręcił film rozgrywający się w sali tanecznej, prezentujący trzydzieści lat z dziejów Francji. Najnowsza historia Polski została przez aktorów odtańczona. Brzozie udało się zrealizować spektakl niesentymentalny, za to z silnymi historycznymi reminiscencjami, opowiadający o zniewoleniu. W 2003 roku w Teatrze Studio Brzoza wystawił jeszcze Mewę Antoniego Czechowa, rok później powrócił do dramatu współczesnego realizując Merylin Mongoł Nikołaja Kolady (Teatr Polski im. Zygmunta Konieczki w Bydgoszczy, 2004), a na swojej scenie Więź (wersja telewizyjna - 2006) brytyjskiej pisarki Rony Munro - intymną historię kobiety skazanej na dożywocie za zabójstwo męża. W 2005 roku po raz trzeci sięgnął po dramat współczesnego węgierskiego dramatopisarza Jánosa Háya. Gézę-dzieciaka - metaforyczną opowieść o autystycznym chłopaku z prowincjonalnego, węgierskiego miasteczka przygotował wcześniej ze studentami łódzkiej szkoły teatralnej (2004) i w Teatrze Telewizji (2004). Było to drugie spotkanie z młodą dramaturgią węgierską. Wcześniej, w 2001 roku w Teatrze Telewizji Brzoza pokazał Portugalię Zoltana Egressy. Na warszawskiej scenie snuł opowieść z życia prowincji, bez publicystyki, za to z refleksją o naturze świata.

  • Reżyseria teatralna i wideo: ZBIGNIEW BRZOZA
    Dramaturgia: WOJTEK ZRAŁEK-KOSSAKOWSKI
    Scenografia oraz kostiumy teatralne i wideo: JUSTYNA ELMINOWSKA
    Reżyseria świateł, zdjęcia, realizacja projekcji wideo:
    PROT JARNUSZKIEWICZ
    Muzyka: JACEK GRUDZIEŃ
    Opracowanie muzyczne i dźwiękowe: JACEK GRUDZIEŃ,
    WOJTEK ZRAŁEK-KOSSAKOWSKI
    Mapping: JACEK CHMAJ

    Współpraca scenograficzna: ZOFIA JAKUBOWSKA,
    MARTYNA KARPETA (Uniwersytet Artystyczny)
    Współpraca operatorska, zdjęcia: STANISŁAW LOBA
    Montaż materiału filmowego: EDYTA ZAJDLIC
    Współpraca: ANTONINA KONOPELSKA, MARTA MIELCAREK,
    ZOFIA DĄBROWSKA
    Tłumaczenia, konsultacje i trening językowy: IWONA NOWACKA
    Opracowanie ruchu na szczudłach: MARCIN KĘSZYŃSKI
    Asystent reżysera/inspicjent: KRZYSZTOF PRZYBYŁOWICZ

    Obsada:

    DOROTA ABBE
    MAŁGORZATA ŁODEJ-STACHOWIAK
    DANIELA POPŁAWSKA
    JULIA RYBAKOWSKA
    JANUSZ GRENDA
    NIKODEM KASPROWICZ
    ALEKSANDER MACHALICA
    SZYMON MYSŁAKOWSKI
    MARIUSZ ZANIEWSKI

    Dzieci:

    MAJA NADARZYŃSKA/ZUZANNA KUŹMIŃSKA,
    FRANCISZEK STYSZYŃSKI/FRANCISZEK RAFAŁ CZEKAŁA

    Dzieci w filmie:

    FRANCISZEK RAFAŁ CZEKAŁA, SAMBOR MIKOŁAJ DEHR,
    AMELIA ALICJA DEMBIŃSKA, NATALIA EWA DZIAMSKA,
    MARTA ANNA GACA, STANISŁAW JAN JANISZEWSKI,
    BLANKA FAUSTYNA KĘSTOWICZ, MAJA NADARZYŃSKA,
    SZYMON IGNACY NOWICKI, FRANCISZEK STYSZYŃSKI