Teatr lat 70. – jako rodzaj komuny, gdzie „młodzi ludzie odnajdują swoje miejsce na ziemi”. Przedstawienie – jako akt moralny. W krakowskim Teatrze Stu Krzysztofa Jasińskiego trwają próby Pacjentów według Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa. Uczestniczy w nich także Olga Stokłosa, siostra reżysera. W scenie teatralnego wtajemniczenia Titkow z mikrofonem zadaje Jasińskiemu pytanie: „Jaką masz koncepcję teatru?”. Jasiński, zamiast odpowiedzi, skacze do wody (wywiad miał miejsce na molo). Titkow skacze za nim. Kontynuują rozmowę o teatrze, płynąc.
(opis autorstwa Tadeusza Sobolewskiego pochodzi z książeczki dołączonej do wydawnictwa Polska Szkoła Dokumentu Andrzej Titkow)
Andrzej Titkow (ur. 24 marca 1946 w Warszawie) – reżyser, scenarzysta, producent filmów dokumentalnych, także aktor drugoplanowy i dydaktyk uniwersytecki (wykładał w Instytucie Kultury Polskiej UW, Warszawskiej Szkole Filmowej, Gdyńskiej Szkole Filmowej oraz na UKSW), absolwent reżyserii na PWSFTviT w Łodzi. W latach 1973-1990 był związany z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych w Warszawie, w latach 1990-1994 był członkiem Studia Filmowego Kronika, od roku 1994 prowadzi założone przez siebie Studio Filmowe TAK. W latach 2004-2006 pełnił funkcję zastępcy kierownika Redakcji Filmów Dokumentalnych Programu 1 TVP. W latach 2005-2010 był dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Filmowego „Żydowskie Motywy ”w Warszawie.